Ταξίδεψα σε χώρες μακρινές
κι εκεί πλανεύτρες γνώρισα πολλές.
μα δεν μπορούσα, σαν τον Οδυσσέα,
να μείνω εκεί, μακριά από σένα!
Στυλίδα, αγάπη μου μοναδική,
πριγκίπισσα για μένα είσαι συ
μ’ ελιάς κλαδί γιορντάνι στο λαιμό σου
και τη μικρή Ροτόντα φυλαχτό σου.
Χιλιάδες σαν κι εμένα σ’ αγαπούν
και για τα κάλλη σου σ’ αποκαλούν:
«Γοργόνα του Μαλιακού,
λουλούδι λιόλουστου γιαλού,
ροδόλευκη αμαρυλλίδα,
της θάλασσάς μας Νηρηίδα,
αγαπημένη, μάνα μας Στυλίδα»!
Στυλίδα, σπίτι της φτωχολογιάς,
λιμάνι απάνεμο της προσφυγιάς,
μ’ ερείπια της δόξας των Φαλάρων,
που ιστορεί το κρώξιμο γλάρων.
Σον ελαιώνα σου τζιτζίκια τραγουδούν
και στο «νησάκι του έρωτα» ξυπνούν
μνήμες γλυκές απ’ τα παλιά τα χρόνια,
που πάνε κι έρχονται σαν χελιδόνια…
Χιλιάδες σαν κι εμένα σ’ αγαπούν
και για τα κάλλη σου σ’ αποκαλούν:
«Γοργόνα του Μαλιακού,
λουλούδι λιόλουστου γιαλού,
ροδόλευκη αμαρυλλίδα,
της θάλασσάς μας Νηρηίδα,
αγαπημένη, μάνα μας Στυλίδα»!
Θ@νος Μπλ. (Στυλίδα, Ιούλιος 2021)
ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ ΣΤΟ YOU TUBE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας!